W rozdziale tym zostaną omówione procedury sterujące sposobem wyświetlania rysunku w programie AlfaCAD. Przy pomocy niżej opisanych poleceń użytkownik może wybrać część rysunku która ma być widoczna na ekranie jak też skalę prezentacji rysunku.
Polecenia sterujące wyświetlaniem rysunku na ekranie dostępne są zawsze z poziomu menu pomocniczego w opcji /Ekran/. W linii menu podawana jest zawsze aktualna skala prezentacji rysunku odniesiona do zadanej jako parametr dokładności (opcja /Parametry/ menu głównego). Alternatywą dla wybory opcji wyświetlania z menu pomocniczego jest użycie skrótów klawiszowych. Stanowią one grupę klawiszy {Ctrl-Fx}, np. {Ctrl-F1} - „Okno” czy {Ctrl-F10} - „Wszystko”.
Większość skrótów klawiszowych przedstawiona jest w funkcji „Help” ( {F1} )
Polecenia sterujące wyświetlaniem rysunku dostępne są w dowolnej chwili, także w trakcie wykonywania dowolnej funkcji rysowania, edycji, wymiarowania itp.
Panoramowanie arkusza rysunkowego
Po rozpoczęciu sesji edycji rysunku, aktywny jest tryb automatycznego panoramowania rysunku. Tryb ten aktywny jest niezależnie od aktualnie wykonywanej funkcji. Przemieszczenie kursora do krawędzi ekranu powoduje automatyczne przesunięcie rysunku o fragment szerokości bądź wysokości ekranu. Procedura ta pozwala na "łagodne" przemieszczanie się po arkuszu rysunku bez konieczności wskazywania właściwego jego fragmentu.
Po przesunięciu rysunku automatycznie następuje jego przerysowanie (odświeżenie). Jeżeli istnieje konieczność wielokrotnego odświeżania rysunku z uwagi na wielokrotną zmianę wyświetlanego fragmentu rysunku, w przypadku złożonych rysunków procedurę tą można przyspieszyć przy pomocy klawisza {Esc} przerywającego odświeżanie. Oczywiście odświeżenie ostatniego fragmentu rysunku powinno być zakończone w całości. W przeciwnym razie nie będzie można wykonywać funkcji edycyjnych na obiektach których przerysowanie zatrzymano. Przerwane przypadkowo odświeżenie rysunku można wznowić w funkcji ekranowej /Odświeżenie/.
Automatyczne panoramowanie arkusza rysunkowego można wyłączyć w funkcji ekranowej /Auto Pan/. Może to być czasem pomocne przy długotrwałej edycji małego fragmentu rysunku o dużej złożoności graficznej, szczególnie w przypadku niezbyt szybkiego komputera. Chroni to przed przypadkowym przesuwaniem rysunku na monitorze i koniecznością jego odświeżania.
Zapamiętanie widoku
Polecenie pozwala na zapamiętanie w jednym z 5 widoków, parametrów aktualnie wyświetlanego rysunku, to znaczy współrzędnych skrajnych punktów rysunku widocznych na monitorze oraz skali prezentacji. Po wywołaniu polecenia /Zapamiętaj widok/ rozwijane jest dodatkowe menu zawierające 5 pozycji (/1/,/2/,/3/,/4/,/5/). Wskazanie dowolnej z nich powoduje wstawienie we właściwe pole menu znaku "+" co oznacza zapamiętanie parametrów ekranu.
Zapamiętane parametry prezentacji rysunku można przywrócić poprzez wybór odpowiedniej pozycji w poleceniu /Przywróć widok/.
Technika zapamiętywania i odszukiwania ekranów pozwala na swobodne poruszanie się po 5 wybranych fragmentach rysunku bądź przełączanie odpowiednio zaprogramowanych skal prezentacji, tym samym przyspiesza proces tworzenia rysunku złożonego np. z widoku ogólnego i detali.
Przywrócenie widoku
Jeżeli w procedurze /Zapamiętaj ekranu/ dokonano poprzednio zapisania jednego z buforów parametrów edycji, właściwą dla nich postać prezentacji rysunku można uzyskać w opcji /Przywróć widok/ przez wybór właściwej pozycji dodatkowego menu (/1//2//3//4//5/). Jedynie pozycja uzupełniona znakiem "+" pozwala na odtworzenie poprzednio zapamiętanych parametrów edycji. Pozostałe pozycje nie są aktywne a ich ewentualny wybór sygnalizowany jest komunikatem o błędzie.
Odświeżenie ekranu
Przy wykonywaniu niektórych operacji edycyjnych (w szczególności usuwania) niektóre fragmenty obiektów pozostających na rysunku w niezmienionej postaci mogą być wymazane na ekranie w wyniku typowych dla monitora operacji rastrowych. W celu przywrócenia pełnej postaci rysunku możliwe jest jego ponowne "przerysowanie" nazywane tutaj odświeżaniem ekranu.
Operacja odświeżania czy też jej zaniechanie nie wpływa oczywiście na zawartość rysunku, i jest ona wykonywana automatycznie w procedurze panoramowania, zmiany skali prezentacji rysunku czy też innych procedurach ekranowych. Wywołanie funkcji ekranowej /Odświeżenie/ jest uzasadnione w sytuacji, gdy uprzednio wykonana operacja spowodowała zmiany na ekranie w wyniku których fragment rysunku stał się nieczytelny. Odświeżenie ekranu likwiduje także znaczniki punktów umieszczane na ekranie w niektórych operacjach edycyjnych, np. profilowaniu.
Wyświetlanie wszystkich elementów rysunku
Polecenie ekranowe /Wszystko/ umożliwia obejrzenie całego rysunku a właściwie wszystkich jego elementów. Skala oraz położenie arkusza względem pola roboczego ekranu dobierana jest w ten sposób, że wszystkie elementy rysunku będą jednocześnie widoczne na ekranie.
Centrowanie ekranu
Opcja /Centrum/ pozwala na określenie nowego okna edycji w sposób zapewniający centralne położenie kursora w jego aktualnym położeniu na rysunku, względem środka ekranu. Skala edycji nie podlega zmianie.
Opcja ta jest przydatna w sytuacji konieczności wykonywania operacji edycyjnych w otoczeniu aktualnego położenia kursora.
Przywrócenie poprzedniej prezentacji
W czasie tworzenia rysunku zachodzi często potrzeba szybkiego powiększenia pewnego obszaru rysunku, a później powrotu do poprzedniej skali prezentacji, czy też edycji naprzemian dwu lub więcej fragmentów rysunku. W tym celu można posługiwać się dostępnymi funkcjami /Zapamiętaj widok/ i /Przywróć widok/.
W sytuacji jednak częstej zmiany fragmentów rysunku podlegających edycji, przydatna jest opcja przywracania ostatnich parametrów prezentacji przed kolejną zmianą wyświetlanego fragmentu. Pozwala to np. na szybki powrót do fragmentu rysunku po obejrzeniu rysunku w całości, bez konieczności zapamiętywania parametrów edycji ekranowej w procedurze /Zapamiętaj ekran/.
Program stale pamięta 16 ostatnich parametrów prezentacji rysunku które można uzyskać przez kolejny wybór opcji /Ostatni/. Procedura ta pozwala na powrót do optymalnej (z uwagi na aktualnie realizowane funkcje) prezentacji rysunku.
Panoramowanie arkusza
Tryb automatycznego panoramowania arkusza rysunku można wyłączyć. Służy do tego polecenie /Auto Pan/. Wyłączenie panoramowania uzasadnione jest w sytuacji złożonego graficznie rysunku, przy edycji jego fragmentu, w celu zabezpieczenia przed przesunięciem okna edycji (i związanej z tym zwłoki czasowej na przerysowanie rysunku na ekranie) w wyniku np. przypadkowego ruchu myszką do granicy pola roboczego ekranu.
Wielkość faktora panoramowania ustala się w opcji /wielkość Auto-panoramy/ w funkcji /Opcje/
Tryb panoramowania może być w dowolnej chwili uaktywniony.
Skala widoku
Najprostsze polecenia ekranowe dotyczą skali prezentacji rysunku. Skala związana jest z zadeklarowaną w opcji /Parametry/ menu głównego rozdzielczością "fizyczną" ekranu (parametr /Dokładność/).
Aktualna
skala prezentacji wyświetlana jest w wierszu menu pomocniczego obok
opcji /Ekran/. Menu /Ekran/ obejmuje standardowe skale prezentacji
/1.0/,
/0.5/,
/0.2/,
/0.1/
oraz skalę
dowolną /x/.
Dowolna skala stanowi liczbę rzeczywistą z zakresu 1/2000
< x < 2000.
Przy skali większej niż 999 współczynnik wyświetlany jest w linii
menu pomocniczego w postaci oznaczenia: >999
.
Przy
skali mniejszej niż 0.01 współczynnik wyświetlany jest w linii menu
pomocniczego w postaci oznaczenia: <
0.01 .
Opcja zmiany skali nie zmienia położenia środka wyświetlanego fragmentu rysunku względem środka pola edycji ekranu.
Wyświetlanie wybranego okna
Opcja /Okno/ pozwala na określenie obszaru arkusza rysunku, który ma wypełnić pole robocze ekranu. Środek okna umieszczany jest w środku ekranu, a fragment rysunku znajdujący się wewnątrz okna zostanie powiększony lub pomniejszony w taki sposób, aby wypełnić ekran przy zachowaniu proporcji rysunku.
Użytkownik definiuje okno wskazując dowolną metodą jego dwa przeciwległe wierzchołki. Po wykonaniu operacji, w linii menu pomocniczego wyświetlana jest aktualna skala prezentacji rysunku.
Wyświetlanie pełnego formatu arkusza
Opcja /Format/ pozwala na wyświetlenie na ekranie rysunku w takiej skali prezentacji, że widoczny jest pełen format arkusza. Pozwala to na ocenę prawidłowości rozmieszczenia elementów na formatce co powinno poprzedzać wydruk rysunku na drukarce lub ploterze.
Skok bezwzględny
Opcja /Skok do X,Y/ umożliwia przemieszczenie kursora (a wraz z nim rysowanych obiektów lub obiektów istniejących podlegających edycji) w ściśle określone położenie w globalnym lub lokalnym układzie współrzędnych.
Procedura jest funkcjonalnie zgodna z procedurą zmiany położenia kursora poprzez edycję współrzędnych, po przejściu do linii edycyjnej przy pomocy klawisza {Tab}.
Wykonanie skoku bezwzględnego nie jest równoznaczne z zaznaczeniem (lokalizacją) punktu. W celu lokalizacji punktu (np. w funkcji rysowania linii) po wykonaniu skoku, należy punkt ten zatwierdzić poprzez naciśnięcie {LMB} lub {Enter}.
Wartości współrzędnych można podać w postaci wartości liczbowych lub wyrażeń arytmetycznych według ogólnych zasad dotyczących sposobu korzystania z kalkulatora. Wartości lub wyrażenia powinny być rozdzielone średnikiem.
Skok względny we współrzędnych kartezjańskich
Opcja /Skok o dx, dy/ umożliwia przemieszczenie kursora (a wraz z nim rysowanych obiektów lub obiektów istniejących podlegających edycji) do punktu oddalonego od bieżącego położenia kursora o wektor <dx, dy>.
Wykonanie skoku względnego nie jest równoznaczne z zaznaczeniem (lokalizacją) punktu. W celu lokalizacji punktu (np. w funkcji rysowania linii) po wykonaniu skoku, należy punkt ten zatwierdzić poprzez naciśnięcie {LMB} lub {Enter}.
Wartości składowych wektora przesunięcia można podać w postaci wartości liczbowych lub wyrażeń arytmetycznych według ogólnych zasad dotyczących sposobu korzystania z kalkulatora. Wartości lub wyrażenia powinny być rozdzielone średnikiem.
Skok względny we współrzędnych biegunowych
Opcja /Skok o L, kąt/ umożliwia przemieszczenie kursora (a wraz z nim rysowanych obiektów lub obiektów istniejących podlegających edycji) do punktu oddalonego od bieżącego położenia kursora o wektor o długości L leżący pod zadanym kątem do globalnej lub lokalnej osi X.
Wykonanie skoku względnego nie jest równoznaczne z zaznaczeniem (lokalizacją) punktu. W celu lokalizacji punktu (np. w funkcji rysowania linii) po wykonaniu skoku, należy punkt ten zatwierdzić poprzez naciśnięcie {LMB} lub {Enter}.
Wartości składowych wektora w układzie biegunowym można podać liczbowo lub w postaci wyrażeń arytmetycznych według ogólnych zasad dotyczących sposobu korzystania z kalkulatora. Wartości lub wyrażenia powinny być rozdzielone średnikiem.