W niniejszym rozdziale przedstawiono funkcje służące do edycji i modyfikacji elementów rysunku. Funkcje te umożliwiają między innymi:
usuwanie obiektów z rysunku
przywracanie obiektu usuniętego omyłkowo
przesuwanie wskazanych obiektów w inne położenie na arkuszu
kopiowanie istniejących obiektów
obrót obiektu względem wskazanego punktu o zadany kąt
zmianę skali obiektu
tworzenie odbić lustrzanych obiektów
rozciąganie linii i łuków bądź grupy linii i łuków
kopiowanie wielokrotne (w szyku)
zmianę cech obiektów (np. zmianę warstwy na której położony jest obiekt, koloru, typu lub grubości linii itp)
wycinanie narysowanych obiektów
skracanie albo wydłużanie narysowanych obiektów
zaokrąglanie (profilowanie) albo fazowanie naroży utworzonych przez dwie linie
rysowanie odcinków równoległych do istniejących bądź łuków będących przesunięciem równoległym łuków istniejących
podział obiektów
Funkcje edycyjne stanowią
opcje menu funkcji /Edycja/
dostępnej z poziomu menu głównego
edytora rysunków.
Wybór elementu
Większość funkcji edycyjnych wymaga wskazania obiektów, na których mają być one wykonane. Wskazany zestaw elementów jest zapamiętywany jako tzw. „ostatni blok” i może być powoływany podczas wykonywania kolejnych funkcji. Wskazywanie obiektu polega na przemieszczeniu tzw. "celownika" w takie położenie, aby dowolny fragment obiektu znalazł się w jego polu. Celownik stanowi kwadratowa ramka której środek leży w punkcie przecięcia linii krzyża wskaźnika. Wielkość ramki celownika może być w dowolnym momencie zmieniana przy pomocy klawiszy {PgUp} i {PgDn} w zależności od aktualnych potrzeb. Zwiększenie ramki celownika jest wskazane przy małej liczbie elementów na rysunku i ich małym zagęszczeniu w polu aktualnie wyświetlanego fragmentu arkusza. W przypadku większego zagęszczeniu, w celu bezbłędnego wskazywania obiektów, zachodzi najczęściej potrzeba zmniejszenia ramki celownika. Podczas wskazywania obiektów, w menu pomocniczym udostępniona jest dodatkowa opcja /Blok/ obejmująca następujące opcje:
/Ostatni blok/ - wybór ostatnio edytowanego zbioru obiektów
/Wszystko/ - wszystkie elementy z warstw widocznych z załączoną edycją
/Wszystkie warstwy/ - wszystkie elementy z wszystkich warstw (również niewidocznych)
/Wszystkie teksty/ - wszystkie teksty na warstwach widocznych z załączona edycją (opcja dostępna tylko w funkcji /Edycja//Zmień/
/Cross/Okno F9/ - wybór trybu przeszukiwania obiektów
/Dodaj/usuń F10/ - wybór trybu dołączania do zbioru obiektów
/Auto T/N/ - wybór trybu automatycznego poszukiwania w oknie
Jeżeli w chwili naciśnięcia {LMB} lub {Enter} w polu ramki celownika nie znajduje się fragment żadnego z obiektów a tryb automatycznego poszukiwania w oknie /Auto/ jest aktywny (ustawiony na /Tak/), program domyślnie przyjmuje, że wskazany kursorem punkt jest jednym z wierzchołków okna bloku w którym wskazane zostaną obiekty i oczekuje na wskazanie drugiego wierzchołka okna bloku.
Jeżeli program jest aktualnie w tzw. trybie "okno" to aby dany obiekt został dołączony do wskazywanego zestawu obiektów podlegających edycji, okno musi obejmować wszystkie jego elementy (np. dla linii - okno musi obejmować oba jego końce, dla okręgu - pełny jego obwód).
Jeżeli program jest aktualnie w tzw. trybie "cross" to aby dany obiekt został dołączony do wskazywanego zestawu obiektów do edycji, okno zaznaczonego bloku musi obejmować dowolny fragment elementu bądź cały obiekt.
W czasie wskazywania obiektów, tryb przeszukiwania obiektów "okno/cross" można przełączać również przy pomocy klawisza funkcyjnego {F9}. Po wskazaniu obiektu, jego postać graficzna zostaje zmieniona (linie z których obiekt jest zbudowany zostają zmienione na linie przerywane w kolorze zadeklarowanym w konfiguracji pulpitu w pozycji "Blok"). Ułatwia to orientację, które z obiektów zostały już dołączone do zestawu podlegającemu edycji. Jest to szczególnie istotne w przypadku przemieszczania kursora poza obszar aktualnie wyświetlanego fragmentu rysunku. Odmienny kolor i typ linii pozwala łatwo stwierdzić które elementy zostały już zaznaczone, mimo że ich położenie na ekranie uległo zmianie.
Kolejno wskazywane obiekty dołączane są do zbioru obiektów które następnie podlegać będą funkcji edycyjnej pod warunkiem, że program pozostaje w trybie "Dodaj" ustalanym w opcji /Dodaj/Usuń/ lub przy pomocy klawisza {F10}.
Jeżeli jakiś obiekt omyłkowo został włączony do zbioru obiektów wskazywanych do edycji, to poprzez zmianę trybu na "usuń" i ponowne wskazanie obiektu możliwe jest wyłączenie danego obiektu z bloku. Fakt ten prezentowany jest bezpośrednio na ekranie przez przywrócenie pierwotnej postaci graficznej wyłączonego z bloku obiektu.
Szczególną metodą wskazywania elementów które mają podlegać edycji jest wybór opcji menu pomocniczego /Blok//Ostatni blok/. W tym przypadku do grupy obiektów które podlegać będą edycji dołączona zostanie grupa elementów (bloków) które podlegały poprzedniej funkcji edycyjnej lub funkcji blokowej, np. /Blok//Grupuj/, /Blok//Eksport/ itp.
Również w trybie "usuń" możliwe jest wyłączenie z zaznaczonego bloku sekwencji obiektów poprzez wybór opcji /Ostatni blok/. Umiejętne korzystanie z tej funkcji pozwala na szybkie operacje edycyjne wykonywane wielokrotnie na danych obiektach co jest szczególnie przydatne w konstrukcjach geometrycznych, wzajemnym dopasowywaniu elementów itd.
Poza opcją /Ostatni blok/ dostępne są opcje /Wszystko/ oraz /wszystKie warstwy/ w funkcjach blokowych w menu pomocniczym /Blok/.
Opcja /Wszystko/ działa podobnie jak opcja /Ostatni blok/ z tym, że zaznacza nie ostatnio edytowane obiekty ale wszystkie obiekty na warstwach widocznych i "edytowalnych".
Opcja /Wszystkie warstwy/ zaznacza obiekty na wszystkich warstwach łącznie z warstwami niewidocznymi oraz "nieedytowalnymi", przy czym jeżeli zaznaczone będą obiekty na warstwach niewidocznych lub nieedytowalnych, podawany jest stosowny komunikat.
Funkcja /Usuń/ pozwala na usuwanie z rysunku wybranych elementów. Wybór elementów wykonywany jest sekwencyjnie a obiekty mogą być wskazywane pojedynczo (jeżeli ramka celownika obejmie dowolny fragment obiektu) bądź poprzez zaznaczenie okna bloku obejmującego dowolny zestaw obiektów.
Wszystkie funkcje pomocnicze dostępne z poziomu menu pomocniczego są w czasie wykonywania funkcji /Usuń/ aktywne. Dodatkowo w menu pomocniczym dostępna jest opcja pozwalająca na zmianę trybu poszukiwania obiektów (zmiana trybu może być też realizowana klawiszem funkcyjnym {F9} a komunikat o aktualnym trybie wyświetlany jest w chwili definiowania okna bloku w górnej linii ekranu).
Usuwanie kolejnych obiektów jest na bieżąco wizualizowane na ekranie monitora. Lista usuwanych kolejno obiektów jest zapamiętywana. Dzięki temu możliwe jest w dowolnej chwili odzyskanie usuniętych (np. omyłkowo) obiektów poprzez wybór opcji /-oddaj/ funkcji /Edycja/ menu głównego. Jeżeli w danej sesji po usunięciu obiektów rysunek zostanie uaktualniony (zapisany na dysk), to w zbiorze dyskowym rysunku przechowywane są również informacje o ostatnio usuniętych obiektach. Po ponownej inicjacji rysunku (w tej samej lub innej sesji programu) możliwe jest odzyskanie ostatnio usuniętych obiektów w taki sam sposób jak ma to miejsce przed zapisem rysunku na dysk. Własność ta w dużym stopniu pomaga uniknąć błędów fatalnych.
Funkcja edycyjna /Przesuń/ pozwala na przenoszenie wskazanych obiektów w inne położenie na rysunku bez zmiany ich wielkości i obrotu. Po wybraniu obiektów należy podać wektor przesunięcia aby określić nowe położenie zaznaczonego bloku elementów. W tym celu należy wskazać punkt początkowy przesunięcia (<od punktu>) oraz punkt końcowy (<do punktu>).
Oba punkty można wskazać jedną z dostępnych metod, włącznie z ich lokalizacją względem dowolnego obiektu na rysunku.
Przesuwanie realizowane jest w trybie dynamicznym przy czym przesuwany blok wyróżniany jest poprzez zmianę typu linii na przerywaną w kolorze ustalonym w programie konfiguracyjnym (opcja "Blok"). Podczas przesuwania program reaguje na ruch kursora przerywając regenerację obrazu gdy następuje ruch myszki. Pełna regeneracja obrazu z wyświetleniem aktualnej pozycji bloku następuje przy ustabilizowanym położeniu kursora (braku ruchu myszki).
Podczas wskazywania obiektów wchodzących w skład przesuwanego bloku, aktywne są procedury zmiany trybu ("okno/cross", "dodaj/usuń") obsługiwane z poziomu menu pomocniczego (opcja /Blok/) lub przy pomocy klawiszy funkcyjnych {F9} i {F10}. Jeżeli w czasie wykonywania funkcji przesuwania włączony jest tryb prostopadłości, to wskazane obiekty (blok) mogą być przesunięte równolegle do jednej z osi globalnego (lokalnego) układu współrzędnych. O kierunku przesuwania bloku decyduje początkowy wektor przesunięcia. Kierunek przesuwania można zmieniać poprzez powrót kursora w pobliże punktu początkowego przesunięcia a następnie zadanie nowego, właściwego wektora początkowego przesunięcia.
Wartość wektora przesunięcia można zadać także liczbowo po przejściu klawiszem {Tab} do linii edycji. Wartość tą można zadać w postaci wyrażenia bądź wyrażeń arytmetycznych, korzystając z wszystkich dostępnych funkcji kalkulatora.
Jeżeli aktywny jest tryb prostopadłości, wystarczające jest podanie wartości przesunięcia na kierunku zainicjowanym początkowym wektorem przesunięcia bloku. Wartość ta może być podana w postaci liczby bezwzględnej (bądź wyrażenia arytmetycznego którego wynikiem jest wartość bezwzględna).
Kierunek przesunięcia wyznacza bowiem początkowy wektor przesunięcia zainicjowany ruchem myszki. Jeżeli tryb prostopadłości jest wyłączony, konieczne jest zadanie wektora przesunięcia w układzie biegunowym (długość wektora przesunięcia i wartość kąta jaki tworzy on z osią X). Przesunięte obiekty zostają zapamiętane. Mogą być one ponownie zaznaczone w dowolnej funkcji edycyjnej poprzez wybór opcji /Ostatni blok/ menu usługowego /Blok/ bez konieczności ponownego wskazywania poszczególnych obiektów.
Funkcja /Kopiuj/ pozwala na umieszczenie kopii wybranych obiektów we wskazanych miejscach. Procedura zbliżona jest do funkcji /Przesuń/ z tą różnicą, że przemieszczane są kopie obiektów, a obiekty pierwotne pozostają w dotychczasowym położeniu. Kopiowanie może być wykonywane wielokrotnie z każdorazowym wskazaniem punktu wstawienia kolejnej kopii obiektów, aż do chwili naciśnięcia klawisza {RMB} lub {Esc} kończących funkcję. Podobnie jak w funkcji /Przesuń/, możliwy jest dynamiczny dobór wektora przesunięcia jak też wykorzystanie funkcji kalkulatora. Punkt bazowy (<od punktu>) jest wspólny dla wszystkich wektorów przesunięcia, a kopie będą umieszczane w miejscu wskazanym przez drugi koniec wektora.
Funkcja kopiowania (podobnie jak opisana w dalszej części podręcznika funkcja blokowa /Import/) wyposażona jest w interesującą opcję kopiowania przez podział innego obiektu. Funkcja ta pozwala na "nałożenie" na wskazany obiekt prosty (linia, łuk, okrąg, krzywa beziera) lub złożony (wielokąt, polilinia) kopiowanych obiektów taki sposób, że punkty bazowe (inaczej punkty zaczepienia - <od punktu>) leżą na osi wskazanego obiektu oraz dzielą ten obiekt na zadaną liczbę równych części lub rozmieszczone są one wzdłuż osi obiektu z zachowaniem zadanej odległości pomiędzy kolejnymi punktami. Odległości liczone są wzdłuż prostoliniowej lub łukowej osi obiektu.
Podział obiektu jest fikcyjny. Obiekt nie jest dzielony fizycznie a jedynie wstawiane kopie zaznaczonych obiektów definiują zadany podział.
Opcja kopiowania przez podział dostępna w menu usługowym /Kopiuj/ udostępnianym po wskazaniu punktu bazowego kopiowanego bloku (<od punktu>). Po wybraniu opcji /Podziel/ menu usługowego /Kopiuj/ program wyświetla komunikat:
<Wskaż
obiekt do podziału> lub
<Wskaż
obiekt do zmierzenia>
Jednocześnie w górnej linii parametrów wyświetlana jest zadana liczba segmentów trybu "Podziel" lub zadana odległość pomiędzy punktami w trybie "Zmierz". Zmiany wartości można dokonać po przejściu do linii edycyjnej przy pomocy klawisza {Tab}. W menu pomocniczym uaktywniona zostaje dodatkowa opcja /Podziel/ w której dostępne są następujące opcje (parametry):
/Podziel/
/ Ilość segmentów .../
/Zmierz/
/ Długość segmentu .../
/Maximum .../
/Wielolinia/Segment /
/Usuń/
/dOpasować blok T/N/
Opcja /Podziel/ (domyślna) przełącza funkcję w tryb podziału obiektu na zadaną liczbę segmentów.
Parametr / Ilość segmentów/ aktywny jest w trybie "Podziel" i określa liczbę segmentów podziału obiektu.
Opcja /Zmierz/ przełącza funkcję w tryb rozmieszczania kopiowanych bloków wzdłuż osi obiektu z zachowaniem zadanej parametrem /Długość segmentu/ odległości pomiędzy wstawianymi punktami.
Parametr /Maximum/ określa maksymalną liczbę punktów umieszczanych w trybie "Zmierz". Pozwala to na umieszczenie zadanej liczby punktów rozmieszczonych wzdłuż osi obiektu i oddalonych o zadaną odległość. Parametr /Maximum/ zabezpiecza również przed próbą rozmieszczania punktów z błędnymi parametrami funkcji powodującymi w konsekwencji zbyt dużą liczbę generowanych obiektów i związany z tym czas oczekiwania na zakończenie działania błędnie zadanej funkcji.
Opcja /Wielolinia/Segment/ pozwala na wybór trybu podziału (odmierzania) pojedynczego segmentu obiektu złożonego (np. wielokąta lub polilinii) bądź też całego obiektu złożonego, przy czym w ostatnim przypadku długość wielolinii liczona jest wzdłuż osi obiektu złożonego w sposób ciągły, bez rozróżniania poszczególnych jej segmentów.
Opcja /Usuń/ pozwala na sukcesywne usuwanie sekwencji kopiowanych bloków rozmieszczonych wzdłuż obiektów w danej sesji procedury /Podziel/. Pozwala to na szybką korektę błędnie przeprowadzonej operacji podziału lub odmierzania.
Parametr /Dopasować blok/ określa sposób orientacji kolejnego wstawianego bloku. Jeżeli parametr ustawiony jest na "TAK", to lokalna oś X bloku wstawianego będzie równoległa do osi obiektu którego dotyczy podział lub też do stycznej do osi obiektu w punkcie wstawienia bloku (dla łuku, okręgu lub łukowego segmentu polilinii).
Blok obracany jest wokół własnego punktu bazowego. Jeżeli parametr dopasowania bloku ustawiony jest na "NIE", kąt obrotu będzie równy zeru. Jeżeli obiektem którego dotyczy funkcja /Podziel/ jest łuk, blok wstawiany jest zawsze lewoskrętnie, tzn. górny punkt bloku znajduje się od strony punktu środkowego łuku. Jeżeli jednak łuk stanowi segment polilinii, kierunek obrotu bloku względem punktu bazowego wynika z kąta nachylenia osi pierwszego segmentu polilinii.
Funkcja edycyjna /Obrót/
pozwala na zmianę położenia kątowego
obiektów poprzez dokonanie obrotu względem wskazanego punktu
bazowego.
Po wskazaniu dowolnych obiektów i punktu bazowego
(podobnie jak w przypadku funkcji /Przesuń/ i /Kopiuj/) inicjowana
jest procedura obrotu.
Kąt obrotu bloku wyznacza kąt pomiędzy prostą przechodzącą przez punkt bazowy oraz punkt aktualnego położenia kursora, i osią X. Wartość kąta obrotu można też zadać liczbowo przechodząc do linii edycyjnej za pomocą klawisza {Tab}.
Podobnie jak w przypadku funkcji /Przesuń/ i /Kopiuj/ można w łatwy sposób zmienić położenie kursora wskazującego koniec odcinka prostej wyznaczającej kąt względem osi X, poprzez przejście przy pomocy klawisza {Tab} w linii edycji do pola edycji współrzędnych podając ich wartość w aktualnych jednostkach. Obrót wykonywany jest dynamicznie wraz z ruchem kursora. Dodatnia wartość kąta oznacza obrót przeciwnie do ruchu wskazówek zegara.
Funkcja edycyjna /Skala/ pozwala na zmianę wielkości (skali) narysowanych obiektów. Obiekty mogą być zmniejszane i powiększane w sposób dynamiczny (związany z aktualnym położeniem kursora względem wskazanego punktu bazowego) jak też współczynnik skali może być zadany liczbowo po przejściu do linii edycyjnej przy pomocy klawisza {Tab}.
Wskazywanie obiektów podlegających skalowaniu może być realizowane wszelkimi dostępnymi metodami, w sposób analogiczny jak w funkcji /Przesuń/, /Kopiuj/ czy /Obrót/.
Współczynniki skalujące (faktory) dla osi X i Y mogą być różne (w przypadku zadawania wartości liczbowo). W tym przypadku jeżeli jednym z obiektów podlegających funkcji skalowania jest okrąg, zamieniony zostanie on na elipsę o właściwych długościach obu osi, łuk zostanie zamieniony na właściwy łuk eliptyczny a koło - na obszar eliptyczny wypełniony kolorem, stanowiący właściwie blok złożony z obszarów trójkątnych aproksymujących powierzchnię eliptyczną.
Jeżeli wartość współczynników skalowania dla obu osi jest równy, wystarczające jest zadanie jednej wartości liczbowej współczynnika skali.
Wartość współczynnika n>1 powoduje powiększenie bloku obiektów n-krotnie. Wartość współczynnika 0<n<1 powoduje zmniejszenie bloku obiektów n-krotnie. Przeskalowanie bloku obiektów należy rozumieć jako przekształcenie izometryczne względem punktu bazowego z zadanym współczynnikiem skali. Jeżeli bezwzględne wartości współczynników skalujących są równe jedności, znak minus na danym kierunku powoduje przekształcenie bloku jako "lustrzane odbicie" względem punktu bazowego.
Zmiana skali całego rysunku
Funkcja /Skala/ może być zastosowana do zmiany skali całego rysunku poprzedzającej procedurę wydruku rysunku na drukarce lub kreślenia na ploterze. W tym celu należy zdefiniować okno bloku obejmujące wszystkie obiekty na rysunku, ewentualnie wskazać dodatkowo pozostałe poza oknem elementy. Znając wymagany współczynnik skali najłatwiej uzyskać zamierzony efekt wprowadzając wartość współczynnika w postaci liczbowej po przejściu do linii edycji. Należy zaznaczyć, że funkcji zmiany skali podlegają jedynie obiekty umieszczone na arkuszu rysunkowym. Wymiary formatu arkusza nie podlegają modyfikacji.
W celu zmiany wymiarów arkusza rysunkowego należy posłużyć się opcją /Format rysunku/ funkcji /Parametry/. Globalną zmianę skali rysunku (obejmującą przeskalowanie wszystkich obiektów wraz z wymiarami arkusza rysunkowego) można uzyskać poprzez modyfikację parametrów funkcji wydruku rysunku na drukarce lub ploterze.
Funkcja edycyjna /Lustro/ pozwala na tworzenie odbicia lustrzanego wybranych obiektów, przy czym - w zależności od wybranego trybu edycji - obiekty pierwotne pozostają zachowane lub usuwane automatycznie.
Wskazana oś odbicia lustrzanego może być położona pod dowolnym kątem.
Funkcji /Lustro/ podlegają wszystkie obiekty wskazane w ogólnie przyjęty sposób, podobnie jak w funkcjach /Przesuń/, /Kopiuj/, /Obrót/ i /Skala/.
Po wskazaniu obiektu (lub obiektów) należy wyznaczyć oś symetrii wskazując dwa punkty. W menu pomocniczym uaktywniona zostaje opcja /Lustro/ pozwalająca na wybór trybu /Pozostaw/Usuń/ . W zależności od wybranego trybu (domyślnie "Pozostaw") wskazane obiekty zostaną skopiowane w lustrzanym odbiciu (względem zadanej osi) lub przeniesione do postaci lustrzanego odbicia wraz z usunięciem postaci pierwotnej.
Lustrzane odbicie tekstów
Program zapewnia czytelność tekstów utworzonych na drodze lustrzanego odbicia tekstu istniejącego. Punkt wstawienia tekstu podlega ogólnym regułom przekształcenia w odbiciu lustrzanym. Kierunek rysowania tekstu jest jednak zachowany (z lewej do prawej strony) przez co tekst jest zawsze czytelny. Reguła ta dotyczy pozostałych atrybutów reprezentowanych przez wartość tekstową (np. wartość liczbowa wymiaru w bloku wymiarowym).
Ta funkcja umożliwia wykonanie odbicia lustrzanego bloku na globalnej lub lokalnej osi X, gdzie punkt początkowy transformacji jest punktem bazowym bloku.
Każde wskazanie bloku inicjuje funkcję transformacji, aż do zakończenia funkcji klawiszem {RMB} lub {Esc}.
Ta funkcja umożliwia wykonanie odbicia lustrzanego bloku na globalnej lub lokalnej osi Y, gdzie punkt początkowy transformacji jest punktem bazowym bloku.
Każde wskazanie bloku inicjuje funkcję transformacji, aż do zakończenia funkcji klawiszem {RMB} lub {Esc}.
Funkcja edycyjna /Ciągnij/ służy do przesuwania wskazanych punktów końcowych obiektów przy zachowaniu położenia ich pozostałych punktów końcowych (nie uwzględnionych w sekwencji punktów końcowych wskazanych do ciągnięcia). Efektem działania procedury jest zmiana długości poszczególnych obiektów. Dotyczy to linii wszystkich typów, łuków i polilinii.
Jeżeli wśród wskazanych obiektów wystąpi okrąg, wielokąt bądź tekst, zostają one jedynie przesuwane (analogicznie jak w funkcji /Przesuń/).
Jeżeli obiektem poddawanym ciągnięciu jest łuk bądź łukowy element polilinii, zachowuje on swoją strzałkę (tj. odległość między środkiem cięciwy a łukiem), modyfikacji podlega natomiast promień okręgu którego stanowi on wycinek.
Jeżeli oba końce odcinka linii, polilinii bądź łuku objęte są oknem wskazanego bloku poddawanego ciągnięciu, następuje jego przesunięcie bez zmiany długości.
Wielokąty, obszary trójkątne i czworokątne oraz segmenty śladów traktowane są w funkcji /Ciągnij/ jak sekwencje odcinków stanowiących krawędzie obiektów. Ciągnięciu podlegają więc wierzchołki figur co pozwala na ich dowolną modyfikację.
Funkcja edycyjna /Szyk/ umożliwia wykonanie wielokrotnej kopii wskazanych obiektów w taki sposób, że bloki elementów ustawione zostaną w regularny wzór (szyk) prostokątny lub kołowy. Wszystkie utworzone kopie bloku elementów stanowią niezależne obiekty (bądź grupy obiektów) które mogą być niezależnie poddawane dalszej edycji.
Po wyborze funkcji edycyjnej /Szyk/ należy wybrać jedną z opcji:
/Prostokątny/
/Kołowy/
/Kołowy z obrotem/
W pierwszej kolejności należy według ogólnych zasad wskazać obiekty które zostaną kopiowane w szyku. Sposób wskazywania obiektów jest analogiczny jak w funkcji /Przesuń/, /Kopiuj/, /Skala/, /Lustro/ itd.
Po zakończeniu wskazywania obiektów z których budowany będzie szyk prostokątny oraz wskazaniu punktu bazowego do kopiowania, program pyta o liczbę wierszy (rzędów poziomych) i liczbę kolumn (rzędów pionowych), z których ma zostać utworzony szyk. Następnie przez wskazanie dwu punktów należy zdefiniować wymiary prostokątnej siatki definiującej odległości pomiędzy wierszami i kolumnami. Wartości te można również zadać liczbowo w linii edycyjnej po wskazaniu pierwszego punktu okna po przejściu do linii edycyjnej przez naciśnięcie klawisza {Tab}. Znaki przy wartościach mogą być pominięte, jeżeli zainicjowany ruchem myszki początkowy wektor przesunięcia odpowiada zamierzonemu kierunkowi odpowiednio dla osi X i Y.
Szyk prostokątny powstaje w ten sposób, że element wzorcowy (wybrany do kopiowania obiekt lub blok obiektów) jest kopiowany każdorazowo z wektorem przesunięcia wyznaczonym przez punkt bazowy oraz punkt przecięcia osi odpowiedniego wiersza i kolumny. Ponieważ wskazany do kopiowania blok elementów także należy do tworzonego szyku, podanie wartości <1> dla kolumny lub wiersza nie powoduje dla danego kierunku kopiowania wskazanego bloku.
Liczby wierszy i kolumn muszą być liczbami całkowitymi. Zadeklarowanie ujemnej wartości odległości pomiędzy kolumnami spowoduje rozbudowanie szyku w kierunku przeciwnym do zainicjowanego początkowego wektora przesunięcia. To samo dotyczy wartości odległości pomiędzy wierszami.
W celu utworzenia szyku kołowego należy wybrać opcję /Kołowy/ funkcji edycyjnej /Szyk/. Po wskazaniu obiektu (lub obiektów) należy wskazać punkt bazowy oraz punkt środkowy obrotu (środek układu biegunowego). W czasie wskazywania punktu bazowego i środkowego, w górnej linii ekranu wyświetlane są parametry szyku kołowego tzn.:
liczba powtórzeń
kąt wypełnienia szyku
Wartościami inicjowanymi (domyślnymi) w danej sesji programu są wartości - odpowiednio - 1 i 360.
Jeżeli np. zadane zostaną wartości 4 i 180 obiekty utworzą szyk złożony z 4 powtórzeń wypełniających kąt 180 stopni. Wartości parametrów (liczba powtórzeń i kąt wypełnienia szyku) mogą być zmieniane w linii edycyjnej po naciśnięciu klawisza {Tab}.
Jeżeli zamiast liczby powtórzeń znany jest kąt pomiędzy kolejnymi powtórzeniami, w linii parametrów można zamiast liczby powtórzeń można zadać następujące wyrażenia:
K=16 ; 360/K
gdzie zmienna K oznacza kąt pomiędzy powtórzeniami. Program automatycznie zamienia wynik operacji algebraicznej (liczbę rzeczywistą) na oczekiwaną liczbę całkowitą poprzez obcięcie części ułamkowej. W funkcji tej obiekty nie podlegają obrotowi.
W celu utworzenia szyku kołowego "z obrotem" należy wybrać opcję /Kołowy z obrotem/ funkcji edycyjnej /Szyk/.
Po wskazaniu obiektu (lub obiektów) należy wskazać punkt środkowy obrotu (środek układu biegunowego).
Funkcja generuje szyk kołowy jak w opcji /Kołowy/ z tą różnicą, że obiekty dokonują obrotu względem punktu środkowego. Punkt bazowy nie jest zadawany (jego wskazywanie jest zbędne z uwagi na obrót obiektów).
Sposób zadawania pozostałych parametrów szyku kołowego jest identyczny jak w przypadku szyku kołowego bez obrotu.
Polecenie /Zmień/ pozwala na zmianę cech wskazanego elementu bądź grupy elementów.
Zmianie może podlegać numer (nazwa) warstwy na której znajduje się dany element, kolor, typ i grubość linii, a dodatkowo dla tekstów - rodzaj czcionki, wysokość tekstu, współczynnik szerokości i atrybut pochylenia znaków, typ i atrybut "ukryty" oraz sposób justowania.
Po wskazaniu bloku elementów, w oknie edycyjnym można zadać nowe wartości cech obiektów. Jedynie te parametry które stanowią cechy elementu danego typu, podlegają zmianie.
Zmianę wybranych cech obiektów można zablokować poprzez wyłączenie danej opcji przy pomocy wyłącznika. W wierszu edycyjnym wyświetlany jest jednocześnie tekst "Bez zmian". Po włączeniu zmian danego parametru w polu wyłącznika wyświetlany jest znak akceptacji "\/—".
Funkcja ta służy do zmiany istniejących na rysunku tekstów oraz tekstów wielowierszowych w zakresie treści oraz parametrów, to znaczy koloru, wysokości, szerokości, atrybutu pochylenia znaków, podkreślenia, typu tekstu, atrybutu "ukryty", sposobu justowania oraz czcionki, a także położenia na rysunku oraz kąta nachylenia linii tekstu. W przypadku tekstów wielowierszowych dodatkowym parametrem tekstu jest odstęp linii, w zakresie 1.0 do 4.0 gdzie wartość ta oznacza stosunek wysokości wiersza tekstu do wysokości czcionki. Oznacza to, że wiersze tekstu wielowierszowego o odstępie linii równej 1.0 w przypadku liter wielkich stykają się wzajemnie, a więc wolna przestrzeń jest równa zeru, kiedy dla odstępu równego 4.0 przestrzeń pomiędzy dolną krawędzią wiersza a górną krawędzią kolejnego wiersza jest równa 3 krotnej wysokości czcionki tekstu.
Procedura ta jest analogiczna jak w funkcji /Rysuj//Tekst/ przy czym w tym wypadku pierwotna wartość tekstowa jest ustalona. Wskazany przy pomocy celownika tekst jednowierszowy można zmienić (również w trakcie zmiany innych parametrów) po przejściu klawiszem {Tab} do linii edycyjnej.
W przypadku tekstu wielowierszowego, w celu edycji tekstu należy nacisnąć klawisz {E}, po czym inicjowane jest okno edycyjne tekstu, tak jak przy wprowadzaniu nowego tekstu, oferując również przyciski zmiany atrybutów tekstu, jak justowanie, pochylenie czcionki, pogrubienie i podkreślenie.
Zmiany położenia tekstu dokonać można w sposób identyczny jak przy ustalaniu położenia nowego tekstu (po wskazaniu istniejącego tekstu pozostaje on w trybie dynamicznego przesuwania aż do momentu naciśnięcia {LMB} lub {Enter}). Naciśnięcie {RMB} lub {Esc} przywraca pierwotne położenie tekstu.
Po wskazaniu tekstu który ma podlegać edycji, kąt nachylenia linii tekstu, wysokość, współczynnik szerokości, atrybut pochylenia, podkreślenie oraz rodzaj czcionki a dla tekstu wielowierszowego również odstęp wierszy można ustalić w opcji /Tekst/ menu pomocniczego.
Kąt linii tekstu można też skorygować w trybie dynamicznym przy pomocy klawiszy {PgDn} (-3°) i {PgUp} (+3°) sterujących kątem nachylenia linii tekstu względem globalnej osi X, jak też klawiszy {Home} (+90°), and {End} (-90°) które jednak zawsze ustawiają tekst ortogonalnie do osi globalnej X,
Zmianę koloru wskazanego tekstu można uzyskać w opcji /Kolor/ menu pomocniczego /Parametry/ po wyborze właściwego koloru.
Przeniesienie wskazanego tekstu na inną warstwę jest możliwe w opcji /Warstwa/ menu pomocniczego przez wybór dowolnej warstwy jako bieżącej. W tym przypadku poza zmianą warstwy nastąpi również zmiana koloru edytowanego tekstu na aktualny kolor w warstwie bieżącej.
Jak wynika z powyższego opisu, zmiana parametrów tekstu podlega tym samym regułom jak wybór parametrów nowego tekstu. Edycja tekstu może być wykonywana wielokrotnie bez konieczności wielokrotnego wywoływania funkcji. To samo dotyczy kilku tekstów które mogą być zmieniane sukcesywnie jeden po drugim bez konieczności każdorazowego wywoływania funkcji edycyjnej. Każdorazowo należy jednak wskazać celownikiem tekst poddawany edycji.
Funkcja edycyjna /Wytnij/ pozwala na wycinanie fragmentu odcinka, okręgu, łuku lub polilinii.
Należy wskazać obiekt, a następnie dwa punkty wyznaczające fragment, który ma być wycięty.
Wskazywany punkt nie musi leżeć na obiekcie. AlfaCAD sam odszuka najbliższy mu punkt leżący na obiekcie.
Jednym z punktów może być punkt końcowy (np. odcinka lub łuku) lub leżeć poza punktem końcowym. W tym przypadku nastąpi obcięcie części linii lub łuku.
W celu podzielenia obiektu na dwa obiekty bez wycinania jego fragmentu, obydwa punkty powinny zostać wskazane w tych samych współrzędnych.
Wycinanie może dotyczyć obiektów będących elementami bloków. Zmodyfikowane w funkcji wycinania obiekty stanowiące elementy składowe bloku pozostają jego elementami. Nowe obiekty powstałe np. w wyniku rozcięcia linii, łuku lub okręgu na dwa odcinki lub dwa łuki, dołączane są do bloku jako jego elementy. Przykładem wykorzystania tej własności może być wycięcie fragmentu linii wymiarowej w bloku wymiarowym w celu przesunięcia tekstu opisowego bloku wymiarowego (wartości wymiaru) do poziomu linii wymiarowej.
Wycinanie polilinii, elipsy i wielokąta
Polilinia, elipsa (łuk eliptyczny), linia szkicowa oraz wielokąt podlegają funkcji edycyjnej /Wytnij/ w sposób szczególny. Obiekty te wycinane są pomiędzy punktami wskazanymi na dowolnych (niekoniecznie sąsiednich) segmentach liniowych lub łukowych (bądź w przypadku wielokąta - jego krawędziach). Segmenty na których leżą wskazane punkty są do tych punktów obcinane, natomiast segmenty leżące pomiędzy punktami wycięcia, usuwane są w całości.
Polilinia niedomknięta rozcinana jest na dwie niezależne polilinie. Polilinia zamknięta jak też elipsa i wielokąt foremny pozostają po wycięciu pojedynczą polilinią.
Jeżeli zachodzi potrzeba skrócenia elementu w taki sposób, aby koniec obiektu znajdował się dokładnie na krawędzi innego elementu, bardzo pomocna okazuje się funkcja edycyjna /Utnij/. Pozwala ona na obcięcie obiektu (lub wielu obiektów) do punktów przecięcia z innymi obiektami zaznaczonymi jako tzw. krawędzie obcinania.
Po zainicjowaniu funkcji /Utnij/ w pierwszej kolejności należy wskazać obiekty które stanowić będą krawędzie tnące (program wyświetla komunikat <Wskaż krawędzie obcinania>). Operację tą wykonać można w dowolny, ogólnie przyjęty sposób wskazywania obiektów. Obiektami tymi mogą być odcinki, łuki, okręgi, elipsy i łuki eliptyczne, polilinie i krawędzie obszarów, wielokątów i śladów.
Po zakończeniu zaznaczania krawędzi tnących (klawiszem {RMB} lub {Esc}), program oczekuje na wskazanie elementu który będzie obcinany (program wyświetla komunikat <Wskaż obiekt do obcinania>). Wyboru obiektu dokonuje się przez wskazanie tej części obiektu, która ma zostać odcięta.
Po obcięciu wskazanego obiektu do krawędzi tnących, program oczekuje na wskazanie kolejnego obiektu do obcięcia lub zaniechanie funkcji klawiszem {RMB} lub {Esc}. W celu zmiany sekwencji obiektów stanowiących krawędzie obcinania, należy zakończyć funkcję i ponownie ją zainicjować.
Każdy obiekt może jednocześnie definiować krawędź tnącą i sam podlegać obcinaniu. Jeżeli punkt, za pomocą którego dokonano wyboru, leży między końcem a przecięciem z krawędzią tnącą, obiekt zostanie przycięty do tej krawędzi. W przypadku, gdy punkt wskazujący leży pomiędzy punktami przecięcia z krawędziami tnącymi - ten fragment obiektu jest usuwany a obiekt podzielony na dwa niezależne elementy, podobnie jak w funkcji wycinania.
Okrąg można obciąć (a właściwie wyciąć) jedynie wtedy, jeżeli ma on dwa punkty przecięcia z krawędziami tnącymi. Część okręgu zawarta pomiędzy punktami przecięcia z krawędziami tnącymi oraz bliższa punktowi wskazującemu jest usuwana, a okrąg zostaje zamieniony w łuk.
Obcinanie polilinii, elipsy, linii szkicowej i wielokąta
Polilinia, elipsa (łuk eliptyczny), linia szkicowa oraz wielokąt podlegają funkcji edycyjnej /Utnij/ w sposób szczególny. Obiekty te obcinane są do krawędzi obcinania (lub wycinane są pomiędzy dwoma krawędziami) niezależnie od tego czy obcięcie (wycięcie) występuje w zakresie jednego segmentu polilinii, czy też kilku segmentów. Segment który przecina krawędź obcinania zostaje obcięty, natomiast segmenty leżące po stronie obcinanej usuwane są w całości.
W przypadku wycinania fragmentu niedomkniętej polilinii pomiędzy dwoma krawędziami, jest ona przekształcana w dwie niezależne polilinie. Polilinia zamknięta jak też elipsa i wielokąt foremny pozostają po wycięciu pojedynczą polilinią.
Funkcja edycyjna /Wydłuż/ jest podobna do funkcji /Utnij/ z tą różnicą, że obiekty nie są obcinane do wskazanych krawędzi tnących, ale wydłużane w taki sposób, aby ich końce leżały dokładnie na tych krawędziach (w punktach przecięcia przedłużenia obiektów z zaznaczonymi tzw. krawędziami wydłużania). Sposób wskazywania krawędzi wydłużenia oraz wydłużanych obiektów jest analogiczny jak w funkcji /Utnij/. Obiekty wydłużane są od strony położonej bliżej celownika przy pomocy którego wskazywany jest obiekt wydłużany. Koniec wskazanego obiektu jest wydłużany bez zmiany kierunku (odcinek wydłużany jest wzdłuż prostej, łuk wydłużany jest po okręgu) aż do przecięcia z najbliższą krawędzią wydłużenia.
Wydłużanie polilinii
Polilinia, wycięta elipsa (łuk eliptyczny), linia szkicowa oraz rozcięty wielokąt foremny, mogą podlegać funkcji wydłużania do dowolnej krawędzi, modyfikacji (wydłużeniu) podlega jednak jeden ze skrajnych (prostoliniowych lub łukowych) segmentów polilinii, bliższy środka celownika. Segment ten jest wydłużany w sposób analogiczny jak w przypadku odcinka lub łuku, stąd też wydłużanie np. łuku eliptycznego realizowane jest przy pomocy odcinka współosiowego z ostatnim segmentem (prostoliniowym) aproksymującym łuk eliptyczny (będący w rzeczywistości polilinią).
Funkcja edycyjna /Profilowanie/ umożliwia połączenie dwóch odcinków lub odcinka i okręgu za pomocą łuku o zadanym promieniu, stycznego do obu odcinków (lub odcinka i okręgu) przy czym odcinki (bądź odcinek) obcinane są bądź wydłużane do punktu styczności z łukiem.
W celu połączenia łukiem odcinków, po zainicjowaniu funkcji /Profilowanie/ należy wskazać kolejno dwa odcinki. Program poszukuje punktu przecięcia odcinków bądź ich przedłużenia wyznaczając w ten sposób kąt wewnętrzny pomiędzy odcinkami. Następnie wstawia łuk o zadanym promieniu którego środek (a w zasadzie środek okręgu którego wycinkiem jest łuk) leży na dwusiecznej wyznaczonego kąta, przy czym długość łuku oraz kąt początkowy i końcowy są tak dobrane, że łuk ten jest styczny do obu odcinków.
Odcinki skracane są (bądź wydłużane) do punktu styczności z łukiem.
Ustalanie wartości promienia łuku profilującego
Promień łuku wyświetlany jest stale w górnej linii ekranu. W dowolnej chwili (przed wskazaniem odcinków bądź w trakcie ich wskazywania) możliwa jest zmiana aktualnego promienia profilującego połączenie odcinków. Po przejściu przy pomocy klawisza {Tab} do linii edycyjnej, można podać nową wartość promienia łuku. Wartość ta pozostanie aktualna aż do chwili jej ewentualnej zmiany.
Jeżeli wartość promienia łuku profilującego równa jest równa 0, to odcinki są obcinane (bądź wydłużane) do punktu ich przecięcia, a łuk profilujący nie jest wstawiany.
Jeżeli zadeklarowany promień jest zbyt duży aby łuk mógł być wstawiony pomiędzy odcinkami (punkt styczności wypada poza jednym z odcinków), procedura jest zaniechana a program wyświetla komunikat o błędzie.
W przypadku, gdy oba wskazane obiekty leżą na jednej warstwie, zaokrąglający łuk zostanie również umieszczony na tej samej warstwie. Jeżeli natomiast łączone obiekty leżą na różnych warstwach, łuk zaokrąglający zostanie narysowany na warstwie aktualnej. Reguła ta dotyczy również koloru, grubości i rodzaju linii, przy pomocy której rysowany jest łuk zaokrąglający.
Odcinki równoległe są ignorowane co sygnalizowane jest komunikatem.
W funkcji profilowania program udostępnia w menu pomocniczym dodatkową opcję /Profiluj/ zawierającą opcję /Oddaj/ której wybór pozwala - po wykonaniu profilowania - na przywrócenie pierwotnej postaci obiektów wraz z usunięciem wstawionego łuku. Procedura ta pozwala na ponowienie próby profilowania ze zmienioną wartością promienia łuku profilującego.
Jeżeli wskazane zostały dwa prostoliniowe segmenty polilinii bądź krawędzie wielokąta, muszą one ze sobą sąsiadować, względnie być segmentami skrajnymi. W innym przypadku profilowanie nie jest wykonywane a program wyświetla komunikat o błędzie.
Profilowanie odcinka do okręgu polega na umieszczeniu łuku o zadanym promieniu stycznie do wskazanej linii oraz wskazanego okręgu oraz obcięciu (lub wydłużeniu) linii do punktu styczności z dodanym łukiem. Okrąg nie jest modyfikowany.
Sposób profilowania (kąt początkowy i końcowy łuku) dobierany jest z 4 możliwych przypadków w zależności od sposobu wskazania linii i łuku tzn. pozycji celownika wskazującego linię i okrąg, względem punktu przecięcia okręgu z linią bądź z jej przedłużeniem.
Funkcja edycyjna /Fazowanie/ pozwala na skrócenie przecinających się odcinków (bądź wydłużenie odcinków zbieżnych) w zadanej odległości od punktu przecięcia odcinków lub ich przedłużenia i połączenie ich dodatkowym odcinkiem. Wierzchołek utworzony przez dwa przecinające się odcinki ulega w ten sposób "fazowaniu".
Funkcja działa podobnie jak /Profilowanie/ z tą różnicą, że zamiast dopasowania łuku o zadanym promieniu program wstawi dodatkowy odcinek łączący punkt P1 leżący na jednym odcinku oddalony o zadaną wartość W1 od punktu przecięcia oraz punkt P2 leżący na drukim odcinku oddalony o zadaną wartość W2 od punktu przecięcia odcinków.
Po zainicjowaniu funkcji program oczekuje na wskazanie dwóch odcinków. Po wydłużeniu (lub skróceniu) odcinków do ich punktu przecięcia, pierwszy odcinek przycinany jest w pierwszej z zadanych odległości (W1) od punktu przecięcia, a drugi odcinek przycinany jest w drugiej z zadanych odległości (W2) od punktu przecięcia.
Pomiędzy tak wyznaczone punkty końcowe odcinków wstawiany jest dodatkowy odcinek. W przypadku, gdy oba wskazane odcinki należą do tej samej warstwy, odcinek fazujący zostanie również umieszczony na tej samej warstwie. Jeżeli natomiast odcinki stanowiące wierzchołek leżą na różnych warstwach, odcinek fazujący zostanie narysowany na warstwie aktualnej.
Reguła ta dotyczy również koloru, typu i grubości linii, którą rysowany będzie odcinek fazujący.
Jeżeli w granicach rysunku nie istnieje punkt przecięcia wskazanych odcinków, wykonanie polecenia zostanie zaniechane a w górnej linii ekranu wyświetlony zostanie stosowny komunikat.
Ustalanie parametrów fazowania wierzchołka
Aktualne parametry fazowania (odległości fazowania W1; W2) wyświetlane w linii edycyjnej podobnie jak promień łuku w procedurze /Profilowanie/, można w dowolnej chwili zmienić przez przejście do linii edycyjnej klawiszem {Tab} i wprowadzenie nowych wartości.
Jeżeli wartości odcinków W1 i W2 są równe, można podać jedną wartość W.
Jeżeli wskazane zostały dwa prostoliniowe segmenty polilinii bądź krawędzie wielokąta, muszą one ze sobą sąsiadować, względnie być segmentami skrajnymi. W innym przypadku fazowanie nie jest wykonywane a program wyświetla komunikat o błędzie.
Funkcja edycyjna /Odsuń/ pozwala na kopiowanie równoległe wskazanego obiektu w taki sposób, że (w zależności od wybranej opcji) kopia obiektu (lub jego przedłużenie) przechodzi przez wskazany punkt, lub kopia ta jest oddalona od obiektu wzorcowego o zadaną odległość wyrażoną w aktualnych jednostkach i skali.
W menu pomocniczym uaktywniana jest opcja /Odsuń/ pozwalająca na wybór właściwego trybu : /Punkt / Dystans/. Trybem inicjowanym jest "Punkt".
Jeżeli aktywny jest tryb "Dystans", zmiany wartości odległości kopiowania równoległego (wartość inicjowana 0) dokonuje się po przejściu przy pomocy klawisza {TAB} do linii edycyjnej parametrów. W trybie tym należy wskazać kursorem stronę (względem obiektu wzorcowego) po której ma być kopiowany dany obiekt.
Jeżeli funkcja operuje na łukach lub okręgach, generowane są odpowiednio łuki lub okręgi współśrodkowe z obiektem wzorcowym, przechodzące przez zadany punkt lub o promieniu powiększonym lub pomniejszonym o zadaną wartość odsunięcia.
Funkcja edycyjna /Podziel/ pozwala na "nałożenie" na wskazany obiekt prosty (linia, łuk, okrąg) lub złożony (wielokąt, polilinia) punktów (prymitywów typu "Punkt") w taki sposób, że leżą one na osi wskazanego obiektu oraz dzielą ten obiekt na zadaną liczbę równych części lub rozmieszczone są one wzdłuż osi obiektu z zachowaniem zadanej odległości pomiędzy kolejnymi punktami. Odległości liczone są wzdłuż prostoliniowej lub łukowej osi obiektu.
Podział obiektu jest oczywiście fikcyjny. Obiekt nie jest dzielony fizycznie a jedynie wstawiane punkty definiują zadany podział.
Procedura ta służy zdefiniowaniu podziału obiektu w celu późniejszej lokalizacji obiektów względem odpowiednio rozmieszczonych punktów.
Po wyborze funkcji edycyjnej /Podziel/, w zależności od aktualnego trybu podziału program wyświetla komunikat:
<Wskaż obiekt do podziału> lub
<Wskaż obiekt do zmierzenia>
Jednocześnie w górnej linii parametrów wyświetlana jest zadana liczba segmentów trybu "Podziel" lub zadana odległość pomiędzy punktami w trybie "Zmierz". Zmiany wartości można dokonać po przejściu do linii edycyjnej przy pomocy klawisza {Tab}.
W menu pomocniczym uaktywniona zostaje dodatkowa opcja /Podziel/ w której dostępne są następujące podopcje (parametry):
/Podziel/
/ Ilość segmentów .../
/Zmierz/
/ Długość segmentu .../
/Maximum .../
/polilinia/Segment .../
/Usuń /
/Dopasować blok T/N/
Opcja /Podziel/ (domyślnie) przełącza funkcję w tryb podziału obiektu na zadaną liczbę segmentów.
Parametr /Ilość segmentów/ aktywny jest w trybie "Podziel" i określa liczbę segmentów podziału obiektu.
Opcja /Zmierz/ przełącza funkcję w tryb rozmieszczania punktów wzdłuż osi obiektu z zachowaniem zadanej parametrem /Długość segmentu/ odległości pomiędzy wstawianymi punktami.
Parametr /Maximum/ określa maksymalną liczbę punktów umieszczanych w trybie "Zmierz". Pozwala to na umieszczenie zadanej liczby punktów rozmieszczonych wzdłuż osi obiektu i oddalonych o zadaną odległość. Parametr /Maximum/ zabezpiecza również przed próbą rozmieszczania punktów z błędnymi parametrami funkcji powodującymi w konsekwencji zbyt dużą liczbę generowanych obiektów i związany z tym czas oczekiwania na zakończenie funkcji bądź też wyczerpanie dostępnej pamięci.
Opcja /polilinia/Segment/ pozwala na wybór trybu podziału (odmierzania) pojedynczego segmentu obiektu złożonego (np. wielokąta lub polilinii) bądź też całego obiektu złożonego, przy czy w ostatnim przypadku długość polilinii liczona jest wzdłuż osi złożonego obiektu w sposób ciągły, bez rozróżniania poszczególnych jej segmentów.
Opcja /Usuń/ pozwala na sukcesywne usuwanie sekwencji punktów rozmieszczonych wzdłuż obiektów w danej sesji procedury /Podziel/. Pozwala to na szybką korektę błędnie przeprowadzonej operacji podziału lub odmierzania.
Opcja /Dopasować blok/ nie jest wykorzystywana w funkcji edycyjnej "Podziel" a jedynie w funkcjach blokowych oraz funkcji edycyjnej /Kopiuj/.
Program AlfaCAD zapamiętuje ostatnio wykonywaną funkcję edycyjną. W celu jej powtórzenia wystarczy przy pomocy klawisza {Enter} lub {LMB} zaakceptować wskazywane przez program, domyślne opcje kolejnych menu. Domyślne opcje odpowiadają dokładnie ostatnio wybranym, co prowadzi w konsekwencji do ponownego zainicjowania ostatnio realizowanej funkcji edycyjnej.
Ostatnią pozycją menu /Edycja/ jest funkcja /Cofnij/. Program rejestruje parametry 4 ostatnio wykonywanych funkcji edycyjnych takich jak.:
Przesuwanie
Skala
Obrót
oraz obiekty które były modyfikowane przez te funkcje. Efekt działania tych funkcji można cofnąć jeżeli w menu /Edycja/ w pozycji /Cofnij/ podana jest dodatkowo nazwa funkcja edycyjnej, np. /Cofnij - Przesuń/.
Każdy obiekt podlegający edycji przypisywany jest jedynie do ostatniej grupy elementów które zostały zmienione. Dlatego też jeżeli obiekt "A" i "B" został przesunięty a następnie obiekt "A" został obrócony, to w pierwszej funkcji /Cofnij - Obróć/ zostanie obrócony (do pozycji pierwotnej) obiekt "A" a w kolejnej funkcji /Cofnij - Przesuń/ zostanie przesunięty do pozycji pierwotnej jedynie obiekt "B". Tak realizowana funkcja "Cofnij" nie pozwala co prawda w niektórych przypadkach na cofnięcie się do 4 kroków wstecz (jedynie raczej o jeden) ale nie wymaga zapamiętywania całego rysunku dla wykonania tej funkcji, co kapitalnie przyspiesza działanie programu.